Zabiegi wybielające a choroby przyzębia – jak postępować u pacjentów periodontologicznych?

Zabiegi wybielające zębów Poznań cieszą się niesłabnącą popularnością wśród pacjentów, którzy chcą poprawić estetykę swojego uśmiechu. Biel zębów stała się współczesnym synonimem zdrowia, atrakcyjności i zadbania. Jednak nie każdy pacjent może zostać zakwalifikowany do wybielania zębów bez uprzedniego, indywidualnego podejścia diagnostycznego. Jedną z najistotniejszych kwestii klinicznych jest stan przyzębia – struktur odpowiedzialnych za utrzymanie zębów w zębodołach. W przypadku pacjentów, których dotykają choroby przyzębia, np. zapalenie dziąseł, podejmowanie decyzji o przeprowadzeniu wybielania wymaga szczególnej ostrożności i interdyscyplinarnego podejścia.

Przeczytaj również: Leczenie ortodontyczne – stabilność efektów

Zrozumienie chorób przyzębia – punkt wyjścia

Choroby przyzębia są związane z przewlekłym stanem zapalnym tkanek otaczających ząb, czyli dziąseł, więzadeł ozębnej i kości wyrostka zębodołowego. Utrzymujący się stan zapalny prowadzi do stopniowej destrukcji tych struktur, czego skutkiem może być rozchwianie i utrata zębów. Objawy takie jak krwawienie dziąseł, obrzęk, recesje dziąsłowe czy kieszonki przyzębne stanowią wyraźne sygnały alarmowe, które wymagają leczenia periodontologicznego oraz wpływają na bezpieczeństwo i efektywność zabiegów estetycznych, w tym wybielania zębów.

Wpływ zabiegów wybielających na tkanki przyzębia

Zabiegi wybielające, zwłaszcza te wykonywane przy użyciu nadtlenku wodoru lub jego pochodnych, działają poprzez wnikanie aktywnego tlenu w strukturę szkliwa i zębiny, gdzie dochodzi do utleniania przebarwionych cząsteczek. Jednak preparaty wybielające mogą mieć również działanie drażniące dla tkanek miękkich jamy ustnej. W przypadku zdrowych dziąseł, odpowiednie zabezpieczenie ich przed preparatem wystarcza, by uniknąć podrażnień. U pacjentów z chorobami przyzębia sytuacja jest bardziej złożona. Stan zapalny, utrata przyczepu dziąsłowego i zwiększona przepuszczalność tkanek mogą sprawić, że nawet niewielka ilość środka wybielającego dostająca się na odsłoniętą powierzchnię zęba lub przydziąsłowy cement może wywołać dyskomfort, ból, a nawet nasilenie objawów zapalnych.

Zęby objęte recesją dziąseł mogą również reagować nadwrażliwością na preparaty wybielające, a obnażona zębina jest znacznie bardziej podatna na podrażnienia. Co więcej, w przypadku rozległych kieszonek przyzębnych i aktywnego procesu zapalnego, wybielanie może pogłębić dyskomfort. Ponadto, może opóźnić lub zaburzyć efekty terapii periodontologicznej.

Choroby przyzębia. Kiedy zabiegi wybielające są przeciwwskazane?

Aktywna faza choroby przyzębia stanowi przeciwwskazanie do wykonania wybielania. Oznacza to, że u pacjentów z krwawiącymi dziąsłami, silnym stanem zapalnym czy ubytkami przyzębia, w pierwszej kolejności konieczne jest wdrożenie odpowiedniego leczenia periodontologicznego. Obejmuje ono profesjonalne oczyszczenie zębów z kamienia i osadów. Ponadto, może obejmować terapię farmakologiczną lub chirurgiczną, w zależności od stopnia zaawansowania choroby. Dopiero po ustabilizowaniu stanu przyzębia i osiągnięciu zdrowych warunków dziąsłowych można rozważyć wybielanie jako zabieg uzupełniający estetykę.

Ważne jest również to, by zrozumieć, że zabiegi wybielające nie rozwiązują problemu przebarwień pochodzących z obszarów zrecesyjnych, gdzie odsłonięta zębina lub cement korzeniowy reagują inaczej niż szkliwo. U takich pacjentów należy z rozwagą dobierać techniki wybielania, aby uniknąć nierównomiernego efektu estetycznego.

Podsumowanie

Zabiegi wybielające można oczywiście przeprowadzać u pacjentów z chorobami przyzębia. Jednak wymagają one odpowiedniego przygotowania, indywidualnego planowania oraz ścisłej współpracy między specjalistą periodontologiem a lekarzem stomatologiem estetycznym. Aktywny stan zapalny stanowi przeciwwskazanie do wybielania, natomiast po zakończeniu leczenia periodontologicznego i osiągnięciu stabilizacji można bezpiecznie przeprowadzić zabieg, pamiętając o wszystkich ograniczeniach wynikających ze specyfiki schorzenia.